مروری بر سخنان مقام معظم رهبری در أعیاد نوروزی و نامگذازی های معظم له :

سال69 = ما امسال عید نوروز رادر حالی برگزار می کنیم که خدای متعال با فقدان
بزرگ رهبر عیم الشأنمان ، امتحان سختی از ما کرد ودوران سختی را بر ما گذارند ،
آن فقدان محنت بزرگی بود .

سال 70 = شما ملت عزیز ما توانستید با کمک های خودتان به دولت و به مردم
آسیب دیده ی کشور  ، کاری بکنید که در طول تاریخ گذشته ما بی سابقه بود .
البته کمبود ها در آن مناطق زیاد است ، لیکن آنچه که از پیشرفت امور وکمک
به زلزله زدگان و آسیب دیدگان و تأمین مسکن و غیر این ها اتفاق افتاد ، به برکت
همکاری و همدوشی مردم با دولت و تلاش فراوان ملت و دولت در این زمینه بود .

سال 71 = یکی از این حوادث سال گذشته ، ازهم پاشیده شدن امپراتوری بزرگ
و کشور اتحاد جماهیر شوروی وزوال یک ابر قدرت بود که حقیقتا حادثه ای بزرگ
در زمان و تاریخ ما به حساب می آید ....

سال 72  ، سال عدالت اجتماعی =
آن چه که من به برنامه ریزان و مسؤولین مؤکدا سفارش میکنم ، این است که
 در این برنامه توجه کنند که هدف اصلی ، کمک به طبقات محروم جامعه باشد.
این چیزی است که ما را به عدالت اجتماعی نزدیک می کند....

سال 73 ، سال وجدان کاری و انضباط اجتماعی =
وجدان کاری یعنی اگر کاری را به عهده گرفتیم و انجام آن را تعهد کردیم،چه این کار
برای شخص خودمان یا خانواده خودمان ، جهت نان در آوردن باشد ، وچه کاری
اجتماعی و مردمی ومربوط به دیگران باشد آن را خوب و کامل و دقیق و تمام انجام
دهیم . به تعبیر معروف  برای آن کار سنگ تمام بگذاریم .

سال 74 ، سال انضباط اقتصادی و مالی =
یک توصیه این است که آن دو شعار را زنده نگه دارید.....
انضباط اقتصادی و مالی یعنی مقابله با ریخت وپاش ، زیاده روی در مصرف ، به هیچ
وجه صفت خوبی نیست  .نه اسمش جود و سخاست و نه کرم و بزرگ منشی است
فقط اسمش بی انضباطی اقتصادی و مالی است .

سال75 ، سال مبارزه با اسراف .

سال 76 ، سال پرهیز از اسراف .

سال 77 ، سال صرفه جویی اقتصادی .

سال 78 ، سال امام خمینی ره =
از مهم ترین خصوصیات امسال این است که مصادف با صدمین سال ولادت
امام بزرگوار ماست .

سال 79 ، سال أمیر المؤمنین علیه السلام=
... و همان طور که میدانید ، امسال،  هم در آغازو هم در پایان خود مزین به
عید مبارک غدیر است.  یعنی سال79 دو عید غدیر دارد....

سال 80 ، سال اقتدار ملی و اشتغال .

سال 81 ، سال عزت و افتخار حسینی =
امسال ، سال شمسی ما ، هم در فروردین و هم در آخر سال در اسفند ، با عاشورا ی
حسینی مقارن و مصادف است ....

سال 82 ، سال نهضت خدمت رسانی .

سال 83 ، سال پاسخگویی سه قوه به ملت .

سال 84 ، سال همبستگی ملی و مشارکت عمومی .

سال 85 ، سال پیامبر أعظم صلی الله علیه و آله .

سال 86 ، سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی .

سال 87 ، سال نو آوری و  شکوفایی=
... در این سال  باید نوآوری فضای کشور را فرا بگیرد وهمه خود را موظف بدانند که کارهای
نو و ابتکاری را در سایه مدیریت صحیح و تدبیر درست ، در فعالیت کشور وارد کنند .

سال 88 ، سال اصلاح الگوی مصرف .

سال 89 ، سال همت مضاعف و کار مضاعف .


بعد التحریر :
       1- دقت در نامگذاری سال ها ، عرق شرم را بر پیشانی می نشاند، این طور نیست؟
       2-راستی چقدر مولایمان پیر شده ........

برسد به دست برادرانمان در کشور های اسلامی :

رژیم شاه تصمیم گرفت بافشار نظامی مردم را بترساند ،
مثل 15 خرداد شروع کردند به کشتار مردم ،
اعلام کردند هر کس ساعت 4 بعد از ظهر بیرون بیاید ،او را می کشیم ....

امام فرمود: همین حالا بلند گو ها را بردارید و بروید به خیابان ها ، اعلام کنید
هرکس در خانه هست ، باید بیاید بیرون توی خیابان ......
                                                             (کتاب باخورشیدتا سپیده)



و أما باللغة العربیه=

ان شاءالله سیصل الی إخواننا فی دول الاسلامیه:


إن محمد رضا بهلوی ، عزم علی إخافة الناس بالقوات النظامیة،
و بدأ بقتال الناس، کواقعة التی حدثت فی یوم الخامس عشر من الخرداد(ه ش) ،
أعلن الناس، بأن من یخرج من البیت -فی الرابعة مساء- یقتل .......

قال الامام الخمینی(قدس سره):
اذهبوا الی الشوارع و قولوا للشعب : یجب علی الذین فی البیت، الخروج من البیوت .....


ان تنصر الله ، ینصرکم

چند بیتی ساده و ناقابل ، نثار حضرت دوست :
           
                              بیا امام زمین وزمان ، بیا مهدی
                             بگو چقدر بخوانم، دعای هم عهدی؟

                             دلم رضا ندهد بر جدایی من وتو
                             برای دیدن رویت ،بگو کجا هستی؟
                         
                            به این زمین و یه آن آسمان بی چاره
                            به جز تو نیست نجاتی ، بیا نما رحمی

                            چگونه هر شب جمعه دعا کنم به فرج؟
                            گذر نمی کند اصلا، دعایم از سقفی

                            شنیده ام ز امامان قبل تو ،  آقا
                            شما برای همه مثل یک پدر هستی
 
                            بیا برای دوچشم همیبشه گریانم
                            عنایتی بنما، یک نظر فقط مهدی

وقتی خبر اکران اخراجی ها را شنیدم با خوشحالی تصمیم گرفتم که برای تایید این قبیل کارها
وتشکر از کارگردان آن هم که شده سری به سینما بزنم و تماشا کنم فیلم دهنمکی را ،
اما فیلمی که قرار بود حرف دل بسیجی ها را بزند بد جوری شکست دل آنها را ....
با پیام های فیلم و به گریه انداختن های آن کاری ندارم ، اما حرف من این است:  استادی داشتیم
که می فرمود : اگر کسی فقط گناه کند،  مانند کسی است که بر دل خود خاک می ریزدوقلب او
تیره می شود، واگر کسی فقط به عبادت و اطاعت خدا مشغول باشد، دائما بر این قلب خود آب
می ریزدکه هر روز شفاف تر و زلال تر شود ، اما وای وای بر کسی که این دو را هم قاطی کند،
اندکی از این و اندکی از آن (انتهی حرف استاد)می دانید چه می شود ؟ چنان این قلب سخت
می شود که وقتی نطر می کند به خاک شلمچه آتش نمی گیرد ، وقتی کودک فلسطینی را با
آن وضع اسفناک ، در تلویزیون می بیند تنها چند  نچ نچ از ته دل می کشد و زندگی روزمره خود
را ادامه می دهد ، وقتی از تجاوز به دختران و ناموس مسلمانان در عراق و افغانستان و ...برایش 
می گویند به هم نمی ریزد(نگفتم نمی میرد) بگذارم و بگذرم که عجیب روسیاهمان کرد مسعود
دهنمکی ،
آقا مسعود چه خوب رسوا" تر" کردی این سران فتنه را أما به چه قیمتی ؟ یا رومی روم یا زنگی
زنگ .

بعد التحریر:
حاج حسین کاجی این جانباز دفاع مقدس می گفت: آن زمان ها برای بسیجی ها آموزش تخریب
می دادم ، شاگرد شهیدی داشتم که همیشه مرتب در کلاس ها حضور داشت ،
یک روز دیدم این شهید ما در کلاس نیست و غایب است، بعد از جلسه دنبالش رفتم و بعد از
مدتی پیدایش کردم در پشت تپه ای ، تنها و محزون ، باچشمانی خون ،
گفتم فلانی کجا بودی ؟ چرا غیبت  کردی در کلاس؟
گفت : داشتم می آمدم یکی از بچه ها که از کنارم می گذشت ترانه ای را زمزمه می کرد و به
گوش من هم خورد ، تا به حال گریه می کردم تا خدا مرا ببخشد ...........

وقتی از شهیدان می نویسم، امکان ندارد که در گوشه ی ذهنم ،پادگان دوکوهه تداعی نشود،
پادگانی که شب ها و روز های زیادی را با رزمندگان زندگی کرده است و در خوشی ها و
سختی ها همراه  آنها بوده است . پادگانی که دیده است وقتی یک بسیجی در ساختمان
هایش خود را تنها و بدون همسفران شهیدش می بیند ، چه حالی پیدا می کند . . .
اما حسینیه گردان تخریب را حال و هوایی دیگر است ، در آن جا خوب درک می کنی این کلام را
که: شرف المکان بالمکین . حسینیه گردان تخریب مساوی است با نام سید مصطفی ، اگر از
أخوان پناهیان در مورد او بپرسی حرف هاو خاطره ها دارند از آن سلاله حضرت زهرا س، که
عملیاتی که او پرواز کرده بود، از منفورترین عملیات ها بود نزد بچه ها ،
مگر چه کرده بود بود سید مصطفی بادل ها ؟  
از دوکوهه گفتنی ها زیاد است، اما صبحگاه دوکوهه وصف ناشدنی است ، باید باشی و بدوی
وببینی چه قدر لذت دارد  همرنگ شهدا شدن و از شهدا تقلید کردن ، و بعداز صبحگاه حاج احمد
پناهیان بگوید که : دوکوهه یعنی له کردن منیت و خراب کردن این شخصیت کاذبی که برای خود
درست کرده ایم ، و عاشق خدا شدن ...
کجایی حاج احمد که کله سحر نگذاری بخوابیم و زیارت عاشورا برایمان بخوانی و بگویی :آن زمان
 مگر میشد کسی زیارت عاشورای بعد از نماز صبحش ترک شود؟!
کجایی حاج احمد که در صبحگاه فریاد بزنی :" فدات بشم من " و ما از دل و جان بگوییم: "امام"
کجایی که دعای فرج را در حال دویدن بخوانی و ما تکرار کنیم ... اللهم اجعل صباحنا صباح الصالحین
....

                                  دوکوهه باصفا بودی و زیبا
                                 چرا حالا شدی تنهای تنها؟
  اما منتظر باش، که صدای قدم های ظهور از بحرین و یمن به گوش می رسد
                                       
                                          أین المنتقم؟