وصیت نامه امام خمینی( ره)  عصاره قرآن کریم، روایات پیغمبر (ص) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است تا
مرهم و درمانی برای زخم های زمان ما و درد های بی درمان اجتماعی ما فراهم کرده باشد.آیا شایسته نیست که هر روز
با این وصیت نامه أنس داشته باشیم و آن را دستور العمل روزانه خود قرار دهیم؟  آیاعشق به امام چنین اقتضایی ندارد؟
آیا حق شناسی نعمت امام و شکر رهبری او چنین اقتضا نمی کند ؟ آیا فراموش کردن وصیت های امام یک نوع جفا نیست؟

یکی از وجوه حق شناسی شما این باشد که وصیت نامه امام را نگاه بدارید وهر روز یک صفحه از آن را بخوانید،
امام سال ها پیش از وفاتش به یاد شما بود.

وصیت نامه، آثار و سخنان امام _بلا تشبیه و باز هم بلاتشبیه_ مثل قرآن می ماند که باید هر روز خواند .
وصیت نامه ایشان عصاره قرآن و سنت است . در این نسخه درمان دردهای اجتماعی ما وجود دارد .

                                                                                (حضرت علامه مصباح یزدی)
                                                                 (سیری در ساحل ص 33 و 166 )