وقتی اسم ورزش و ورزش کردن به گوش می خورد نا خود آگاه ذهن پر می کشد به سمت مقام معظم
رهبری و توصیه های ایشان در رابطه با ورزش کردن ، همه شنیده اید توصیه های موکد ایشان را در رابطه
با ورزش کردن ملت های اسلامی ، تا به حال هیچ به این فکر کرده بودید که چقدر به فکر سلامتی
ماست این فرزند زهرا س ! مانند یک پدر ، نگران جسم وروح مان است ، اگر حضرت روح الله ره پدری
مهربان بود برای این امت ، بعد از عروج ملکوتی او ما یتیم نیستیم ، چرا که بالای سر ماست خامنه ای
(حفظه الله) .
بارها توصیه کرده اند که : ورزش همگانی هم یکی از ضروریات زندگی است ، مثل غذا خوردن است
مثل تنفس کردن است ، باید به آن توجه کرد .
من یک سوال دارم ، حالا که ورزش کردن مثل غذا خوردن ضروری است ، آیا وقتی شهریه و هزینه ی
باشگاه های ورزشی بالا می رود ، صدای کسی بلند می شود که این چه وضعی است ؟چقدر تورم ؟
چقدر گرانی ؟ مردم از کجا پول بیارن برای ورزش کردن ؟!!
معلوم میشود ورزش در متن زندگی ملت ما قرار ندارد و برای او از اهمیتی برخوردار نیست .
اگر به سخنان مقام معظم رهبری در رابطه با ورزش توجه کنید به این نکته پی می برید که در پشت
صحنه ی این سخنرانی ها فکر و مطالعهات زیادی صورت می گیرد ، آنجا  که ایشان به عنوان یک
متخصص وارد مصادیق می شوند و می فرمایند : بعضی از رشته های ورزش اصلا کاربرد ندارند ، مثلا
شمشیر بازی ، وقتی یک نفر قهرمان شمشیر بازی میشود کاربردش چیست ؟
یا از این قبیل چیز ها که حالا اگر من از رشته های ورزشی بی فایده اسم نیاورم بهتر است .

قدری گلایه و انتقاد کردیم ، اما این باعث نمی شود که ما نقاط مثبت و پیشرفت های ورزشی
کشور مان را نادیده بگیریم ، همان طور که حضرت آقا بهتر از ما این نقاط مثبت را ارزیابی کردند
و زودتر از همه ، زبان به تقدیر گشودند ، آنجا که فرممودند : یک قهرمان باجوانمردی خودش تبلیغ
میکند ، با تدین خودش تبلیغ میکند ، این مساله ی بانوان و دختران ورزشکار ما که با حجاب
در میدان می روند خیلی چیز مهمی است . ورزشکار ما بعد از پیروزی در آنچنان میدانی و در
جایگاه اول جهان قرار گرفتن ، شعار یا حسین ع سر میدهد ، یا می افتد روی خاک سجده شکر
می کند یا دستش را بلند می کند وخدا را شکر گذاری می کند ،
می دانید امتهای اسلامی و ملت های مسلمان با این کار چه هیجانی پیدا میکنند ؟
ویا در دیدار با فاتحان قله اورست فرمودند :
من خبر را که شنیدم لذت بردم ، وقتی هکم که عکس های صعود خانم ها را دیدم که در ارتفاع
ظاهرا هشت هزارو هشتصد و  خرده ای ایستاده بودند و پرچم (یا فاطمة الزهرا س )را دستشان
گرفته بودند ، واقعا بیشتر احساس افتخار می کردم .


سخن را کوتاه کنم و بیش از این سرتان را به درد نیاورم ، فقط از شمایی که تا این جا ی نوشته
با ما همراه شدید یک تقاضا دارم : قدری فکر کنیم و ببینیم مصداق بعضی ها در این سخنان
حضرت آقا چه کسانی هستند ؟! ورزشکار اگر دارای اراده قوی و عزم راسخ نباشد ، قطعا به
مرحله ی قهرمانی نمی رسد ، اگر اراده نباشد حتی ورزش هم نمی کند ،
با این که این همه راجع به ورزش گفته میشود (ورزش معمولی ، نرمش صبحگاهی ) اما بعضی ها
حاضر نیستند  ده دقیقه ، یک ربع وقتشان را به این کار مصروف کنند ، این کم ارادگی است .!

(این نوشته از طرف معاونت فرهنگی اداره کل ورزش و جوانان استان قم در قالب بروشور چاپ شده، ودر بین نهاد های ورزشی توزیع شد)