آنچه از اسم این فیلم در وهله اول به ذهن خطور میکندو بعداز  مشاهده فیلم هم مورد تصدیق
واقع میشود ، این است که این فیلم یک فیلم سیاسی است ، وهمین باعث شده که به سینما
بروم وبه تماشای این فیلم بنشینم .
وقتی در ابتدای فیلم صدای ترانه ی صحنه ی اول به گوشم خورد ناراحت شدم وپشیمان ازاین
که چرا وقت وپول و ... را خرج چنین فیلمی کردم، اما با مشاهده ادامه فیلم نظرم تغییر کرد...

"تلفن آقای رئیس جمهور" در مورد خانواده ای از طبقات پایین جامعه است که  بعد از مدت ها
توانسته اند خط تلفنی بخرند، و از قضا این خط تلفن قبلا برای رئیس جمهور بوده و شماره اش
در اینترنت پخش شده و دائما زنگ میخورد وکسانی که پشت گوشی هستند شروع میکنند
به درد ودل کردن و بیان مشکلات و درخواست کمک .... .
بازیگری خیلی قوی آقای هاشمی در این فیلم بسیار خودنمایی میکند .
شروع و اتمام فیلم خوب بود ، این فیلم از آن فیلم هایی است که من شخصا بسیار با آن ارتباط
برقرار کردم و میتوانم بگویم بعضی از صحنه هایش از حیث مفهوم در اوج بود ،
مخصوصا سکانس آخر فیلم ....

دونکته :

_در چند صحنه از صحنه هایی از این فیلم  ، به ترویج ماهواره  پرداخته شده است ونشان میدهد
یک خانواده به راحتی شب ها به تماشای برنامه های خوب ماهواری مینشینند و این امر را یک
امر عادی نشان میدهد ، درست است که باید این واقعیت را قبول کرد که متاسفانه تعداد زیادی
از هموطن های ما ماهواره نگاه میکنند ، اما آیادر بین  خانواده های فقیر و  قشر پایین جامعه
خانواده هایی نیستند که ماهواره نداشته باشند ؟!
چه لزومی دارد نشان دادن صحنه های ماهواره و حتی دیش آن در چند صحنه از این فیلم ؟

_در یک صحنه از این فیلم احساس میشود که گوشه ای زده میشود به نیروی انتظامی و
طرح امنیت اجتماعی ، که باید دقت کرد تا به تضعیف جایگاه نیروی انتظامی منجر نشود ،
هرچند بیان انتقادات واصلاحات و پیشنهادات، در رابطه با این طرح ضروری است .

بعد التحریر :

جدا از  یکی دو مشکلی که به نظرم رسید فیلم "تلفتن آقای رئیس جمهور" از بهترین فیلم هایی
است که در چند سال اخیر مشاهده کرده ام ، وبا دیدن این فیلم بیشتر به سینمای ایران امیدوار
شدم ،  باید به آقای علی عطشانی تبریک گفت .

 وقتی اسم ورزش و ورزش کردن به گوش می خورد نا خود آگاه ذهن پر می کشد به سمت مقام معظم
رهبری و توصیه های ایشان در رابطه با ورزش کردن ، همه شنیده اید توصیه های موکد ایشان را در رابطه
با ورزش کردن ملت های اسلامی ، تا به حال هیچ به این فکر کرده بودید که چقدر به فکر سلامتی
ماست این فرزند زهرا س ! مانند یک پدر ، نگران جسم وروح مان است ، اگر حضرت روح الله ره پدری
مهربان بود برای این امت ، بعد از عروج ملکوتی او ما یتیم نیستیم ، چرا که بالای سر ماست خامنه ای
(حفظه الله) .
بارها توصیه کرده اند که : ورزش همگانی هم یکی از ضروریات زندگی است ، مثل غذا خوردن است
مثل تنفس کردن است ، باید به آن توجه کرد .
من یک سوال دارم ، حالا که ورزش کردن مثل غذا خوردن ضروری است ، آیا وقتی شهریه و هزینه ی
باشگاه های ورزشی بالا می رود ، صدای کسی بلند می شود که این چه وضعی است ؟چقدر تورم ؟
چقدر گرانی ؟ مردم از کجا پول بیارن برای ورزش کردن ؟!!
معلوم میشود ورزش در متن زندگی ملت ما قرار ندارد و برای او از اهمیتی برخوردار نیست .
اگر به سخنان مقام معظم رهبری در رابطه با ورزش توجه کنید به این نکته پی می برید که در پشت
صحنه ی این سخنرانی ها فکر و مطالعهات زیادی صورت می گیرد ، آنجا  که ایشان به عنوان یک
متخصص وارد مصادیق می شوند و می فرمایند : بعضی از رشته های ورزش اصلا کاربرد ندارند ، مثلا
شمشیر بازی ، وقتی یک نفر قهرمان شمشیر بازی میشود کاربردش چیست ؟
یا از این قبیل چیز ها که حالا اگر من از رشته های ورزشی بی فایده اسم نیاورم بهتر است .

قدری گلایه و انتقاد کردیم ، اما این باعث نمی شود که ما نقاط مثبت و پیشرفت های ورزشی
کشور مان را نادیده بگیریم ، همان طور که حضرت آقا بهتر از ما این نقاط مثبت را ارزیابی کردند
و زودتر از همه ، زبان به تقدیر گشودند ، آنجا که فرممودند : یک قهرمان باجوانمردی خودش تبلیغ
میکند ، با تدین خودش تبلیغ میکند ، این مساله ی بانوان و دختران ورزشکار ما که با حجاب
در میدان می روند خیلی چیز مهمی است . ورزشکار ما بعد از پیروزی در آنچنان میدانی و در
جایگاه اول جهان قرار گرفتن ، شعار یا حسین ع سر میدهد ، یا می افتد روی خاک سجده شکر
می کند یا دستش را بلند می کند وخدا را شکر گذاری می کند ،
می دانید امتهای اسلامی و ملت های مسلمان با این کار چه هیجانی پیدا میکنند ؟
ویا در دیدار با فاتحان قله اورست فرمودند :
من خبر را که شنیدم لذت بردم ، وقتی هکم که عکس های صعود خانم ها را دیدم که در ارتفاع
ظاهرا هشت هزارو هشتصد و  خرده ای ایستاده بودند و پرچم (یا فاطمة الزهرا س )را دستشان
گرفته بودند ، واقعا بیشتر احساس افتخار می کردم .


سخن را کوتاه کنم و بیش از این سرتان را به درد نیاورم ، فقط از شمایی که تا این جا ی نوشته
با ما همراه شدید یک تقاضا دارم : قدری فکر کنیم و ببینیم مصداق بعضی ها در این سخنان
حضرت آقا چه کسانی هستند ؟! ورزشکار اگر دارای اراده قوی و عزم راسخ نباشد ، قطعا به
مرحله ی قهرمانی نمی رسد ، اگر اراده نباشد حتی ورزش هم نمی کند ،
با این که این همه راجع به ورزش گفته میشود (ورزش معمولی ، نرمش صبحگاهی ) اما بعضی ها
حاضر نیستند  ده دقیقه ، یک ربع وقتشان را به این کار مصروف کنند ، این کم ارادگی است .!

(این نوشته از طرف معاونت فرهنگی اداره کل ورزش و جوانان استان قم در قالب بروشور چاپ شده، ودر بین نهاد های ورزشی توزیع شد)