بعد از دیدن اخراجی 3 و رسوایی2، دیگر قصد نداشتم به تماشای فیلم جدید مسعود ده نمکی

بنشینم، ولی به پیشنهاد یکی از دوستان وبه امید مواجهه شدن با فیلمی بهتر، نسبت به فیلم

های قبلی او، به سینما رفته و مشغول تماشای رسوایی2 شدم.

رسوایی2 فیلمی انتقادی نسبت به جامعه متمدّن و غرق تکنولوژی امروز است، و تذکری است

برای کسانی که مَباهجِ دنیا آنها را مشغول خود کرده و باعث غرق شدن آنها در مرداب غفلت

گردیده است.

علی رغم موضوع خوبی که کارگردان بر روی آن دست گذاشته است، فیلمی که ساخته شده

اصلا فیلمی قوی و هنری به حساب نمی آید، مسعود ده نمکی باید بیاموزد که چگونه حرف هایش

را هنرمندانه به خورد مخاطب بدهد، وقتی نکاتی را که میخواهد به مخاطب القاء کند به صورت بسیار

صریح در فیلم بیان می کند باعث می شود که فیلم او اثر گذار نباشد و مخاطب در برابر آن موضع بگیرد.

صریح بودن می تواند در بعضی موارد از صفات خوب یک فیلم باشد، اما شدّت صراحت فیلم های

ده نمکی و کثرت دیالوگی که در اکثر فیلم های او مشهود است به اصطلاح محاوره ای "تو ذوق می زند"،

و این بسیار ارزش کار او را تنزّل می دهد.

البته کارگردان در بعضی موارد سعی کرده است که به صورت غیر صریح حرف خود را بیان کند، مثلا در

سکانسی که روحانی فیلم، توسط مسئولین شهر تبعید شده و به سمت پله های هواپیما برای

خروج از شهر می رود، در کنار درب هواپیما روی بدنه هواپیما عدد (598) درج شده که بیان­گر کنایه

و گریزی لطیف می باشد، اما رویکرد غالب او در سرتاسر این فیلم بیان حرف ها به شکل بسیارصریح

می باشد.

طول دادن بی خودی صحنه های زلزله و نمایش رقص و موسیقی تند در قسمت هایی از فیلم،

نشان داد که ده نمکی تا رسیدن به نقطه ایده­ آل فیلم سازی بسیار فاصله دارد. ده نمکی باید توجه

داشته باشد که می شود فیلمی موثّر و عوام پسند ساخت ولی در آن پای "گناه" به میان کشیده

نشود. این قبیل اشکالات در فیلم های قبلی اوهم مشهود بود، و تکرار آن اشکالات در فیلم جدیدش

نشان گر آن است که ایشان نسبت به کارهای قبلی خود نگاهی آسیب شناسانه نداشته است.

به نظر شما با توجه به اشکالات و ضعف های ذکر شده، بی جا نیست رسوایی2 را رسوایی هنری

ده نمکی بدانیم، و از ایشان تقاضا کنیم دیگر فیلم سینمایی نسازند ؟! 

بسم الله الرحمن الرحیم

بعد از ظهر دیروز به سینما رفته و به تماشای فیلم سینمایی "بادیگارد" نشستم ، فیلمی که بر خلاف اکثر فیلم ها، توانست نظر مرا جلب کند و تحسین مرا برانگیزاند ، باید به ابراهیم حاتمی کیا دست مریزاد گفت بابت ساختن این چنین فیلم وزینی ،

بادیگارد نشانگر گوشه ای از تفاوت برداشت هایی است که نسل امروز از حوادث و اتفاقات و تحولات جامعه خود دارند ، تاکید حاج حیدر فیلم بر استفاده از کلمه "محافظ" به جای کلمه "بادیگارد" این مطلب را القاء میکند که ارزش ها و اهدافِ مقدّس انقلاب ما، نزد مسئولین و شخصیت های نظام، در طول گذشت سه دهه از انقلاب ، دست خوش تغییراتی بنیادین شده است، و این خطر را گوشت زد میکند که اگر برای این پدیده فکری نشود امثال حاج حیدرها به حاشیه رانده شده و مورد تهمت واقع خواهند شد، حاتمی کیا با ساختن بادیگارد حرف های بسیاری را با جامعه خود در میان گذاشته که شاید بسیاری از آنها حرفها خوشایند عده ای نباشد ولی برای کسی که جسارت داشتن برای گفتن حرف های ناگفتنی در وجود او نهادینه شده ، باکی نیست .

اباء حاج حیدر ذبیحی از محافظ شدن برای سیاسیون بیان گر وجود فسادی پنهان و آشکار در عالم سیاست است و کم و بیش در بدنه همه دولت های سرکار آمده وجود داشته و دیده میشود ،

خلاصه بادیگارد میخواهد درس اخلاق بدهد به همه آنهایی که نیازمند تذکّراند !

صحنه های جذاب و دیدنی بادیگارد قدرت آن را دارد که بیننده را پای پرده سینما میخکوب کند و نگذارد مخاطب خود از دیدن این فیلم ملول و خسته شود، حرف در مورد بادیگارد و کارگردان دوست داشتنی آن و پرویز پرستویی عزیز فراوان است اما شاید بتوان گفت حرف اصلی حاتمی کیا در این فیلم این باشد :

چرا اثبات بخشی از ارزش ها ما برای بعضی ، نیازمند فدا شدن امثال حاج حیدرها می باشد ؟! به عبارت دیگر چرا ما در نظام جمهوری اسلامی برای اثبات هر مطلب حقی ، باید هزینه هایی بدهیم ، تا در نفوس عده ای اندکی تحول حاصل شود و تغییری در نگرش ؟! .

آنچه از اسم این فیلم در وهله اول به ذهن خطور میکندو بعداز  مشاهده فیلم هم مورد تصدیق
واقع میشود ، این است که این فیلم یک فیلم سیاسی است ، وهمین باعث شده که به سینما
بروم وبه تماشای این فیلم بنشینم .
وقتی در ابتدای فیلم صدای ترانه ی صحنه ی اول به گوشم خورد ناراحت شدم وپشیمان ازاین
که چرا وقت وپول و ... را خرج چنین فیلمی کردم، اما با مشاهده ادامه فیلم نظرم تغییر کرد...

"تلفن آقای رئیس جمهور" در مورد خانواده ای از طبقات پایین جامعه است که  بعد از مدت ها
توانسته اند خط تلفنی بخرند، و از قضا این خط تلفن قبلا برای رئیس جمهور بوده و شماره اش
در اینترنت پخش شده و دائما زنگ میخورد وکسانی که پشت گوشی هستند شروع میکنند
به درد ودل کردن و بیان مشکلات و درخواست کمک .... .
بازیگری خیلی قوی آقای هاشمی در این فیلم بسیار خودنمایی میکند .
شروع و اتمام فیلم خوب بود ، این فیلم از آن فیلم هایی است که من شخصا بسیار با آن ارتباط
برقرار کردم و میتوانم بگویم بعضی از صحنه هایش از حیث مفهوم در اوج بود ،
مخصوصا سکانس آخر فیلم ....

دونکته :

_در چند صحنه از صحنه هایی از این فیلم  ، به ترویج ماهواره  پرداخته شده است ونشان میدهد
یک خانواده به راحتی شب ها به تماشای برنامه های خوب ماهواری مینشینند و این امر را یک
امر عادی نشان میدهد ، درست است که باید این واقعیت را قبول کرد که متاسفانه تعداد زیادی
از هموطن های ما ماهواره نگاه میکنند ، اما آیادر بین  خانواده های فقیر و  قشر پایین جامعه
خانواده هایی نیستند که ماهواره نداشته باشند ؟!
چه لزومی دارد نشان دادن صحنه های ماهواره و حتی دیش آن در چند صحنه از این فیلم ؟

_در یک صحنه از این فیلم احساس میشود که گوشه ای زده میشود به نیروی انتظامی و
طرح امنیت اجتماعی ، که باید دقت کرد تا به تضعیف جایگاه نیروی انتظامی منجر نشود ،
هرچند بیان انتقادات واصلاحات و پیشنهادات، در رابطه با این طرح ضروری است .

بعد التحریر :

جدا از  یکی دو مشکلی که به نظرم رسید فیلم "تلفتن آقای رئیس جمهور" از بهترین فیلم هایی
است که در چند سال اخیر مشاهده کرده ام ، وبا دیدن این فیلم بیشتر به سینمای ایران امیدوار
شدم ،  باید به آقای علی عطشانی تبریک گفت .